Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Muamba Clown Show!


ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Κάστρο Αγ. Ανδρέα- Πρέβεζα

Πληροφ. Τηλ 6977192779

Το Θεατρικό Εργαστήρι Πρέβεζας φιλοξενεί εργαστήριο τσίρκου για παιδιά (10.00πμ με 13.00μμ) και παράσταση 7.00μμ το Σάββατο 5 και την Κυριακή 6 Μαρτίου.

Μέσα από την άσκηση και το παιχνίδι, τα παιδιά θα γνωρίσουν πολυάριθμες δυνατότητες του σώματος, σε συνδυασμό με τον νου και το συναίσθημα. Με ήπιες ακροβατικές φιγούρες και με απλές τεχνικές στο χειρισμό ζογκλερικών αντικειμένων, θα δουν τον κόσμο "ψηλότερα" πάνω στα ξυλοπόδαρα και στα ποδήλατα και θα μάθουν να αντιμετωπίζουν τη ζωή με χαμόγελοόπως ακριβώς και οι καλοί μας φίλοι οι κλόουν που δεν χάνουν ευκαιρία για γέλιο και για παιχνίδι. Με σύμμαχο μακιγιάζ φωτεινό και πολύχρωμο που θα δημιουργήσουν , θα είναι πανέτοιμα για το ταξίδι!


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ (ακροβατικά- ξυλοπόδαρα- ποδήλατα- κινέζικα πιάτα- diabolo - kiwidoo -bandiera -μακιγιάζ κλόουν )

Διδασκαλία Camilla Bombardini Γεννήθηκε στην Βενετία το 1983.Σπουδασε κλασικό μπαλέτο και ανθρωπολογία σε Ιταλία και Γαλλία, στην Belle Arti και στην "arti della rappresentazione" στην Βενετία. Eργάστηκε ως ηθοποιός της comedia dell'arte στο θέατρο stabile di Vicenza και στη Ρώμη, συνεργάστηκε με την ομάδα "Mallanote" στο σχέδιο "Αντιγόνη". Διδάσκει θέατρο, χορό, θέατρο δρόμου και παιδικό θέατρο σε Ιταλία -Βραζιλία-Ελλάδα . Byron Skouris Ξεκινά σπουδές στο θέατρο το 1998 στη Βραζιλία στο Universidade Estadual de Londrina , όπου μετά το τέλος των σπουδών του , συνεργάζεται με την Μauricio Arruda Mendonca ,σπουδαία δραματουργό της Βραζιλίας. Το 2006 σπουδάζει comedia dell'arte στη Βενετία , όπου και η συμμετοχή του στην Bienalle Βενετίας- 2007. Εργάζεται ως ηθοποιός , κάνει θέατρο δρόμου και διδάσκει σε σεμινάρια comedia dell'arte σε Ιταλία, Βραζιλία και Ελλάδα , όπου και η συνεργασία του με την ομάδα " Padum ".Άρθρα του γύρω από την κωμωδία και την τέχνη του κλόουν έχουν δημοσιευτεί στον Ιταλικό τύπο.

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Βραβεύτηκε φωτογραφία-ΣΟΚ!!!...


Το συγκλονιστικό πορτρέτο της νεαρής Αφγανής που κακοποιήθηκε από τον σύζυγό της είναι αυτό που κέρδισε σήμερα το βραβείο World Press Photo.


Η φωτογραφία της
Μπίμπι Αίσα, 18 ετών, από την επαρχία Ορουζγκάν στο Αφγανιστάν, με κομμένη τη μύτη είχε ληφθεί από την φωτογράφο Τζόντι Μπίμπερ για το περιοδικό TIME.

Η νεαρή από το Αφγανιστάν είχε εγκαταλείψει το σύζυγό της
λέγοντας ότι την κακοποιούσε. Τότε, διοικητής των Ταλιμπάν, έδωσε εντολή για την 18χρονη να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη και ο σύζυγός της της έκοψε τη μύτη και τα αυτιά.

«Είναι μια απίστευτα σκληρή εικόνα. Στέλνει ένα ισχυρότατο μήνυμα στον κόσμο. Περίπου το 50% του πληθυσμού είναι γυναίκες, πολλές από τις οποίες ζουν ακόμη κάτω από άθλιες συνθήκες και δοκιμάζονται από τη βία» δήλωσε ο Ρουθ Έικχρορν, ένας εκ των κριτών του
διαγωνισμού.

Αρχική ανάρτηση: Εφημερίδα "Τα Νέα" (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=4617782)

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

"Χωρίς μουσική"


Δελτίο Τύπου

Το Θεατρικό Εργαστήρι Πρέβεζας φιλοξενεί την παράσταση «Χωρίς Μουσική» σε κείμενα και σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη, την Κυριακή 13 Φεβρουαρίου και ώρα 21.00 στο Κάστρο του Αγίου Ανδρέα

Είσοδος Ελεύθερη

Πληροφορίες: τηλ. 6977192779

Με δύναμη. στην Ελλάδα

Το νέο ελληνικό θέατρο ταξιδεύει το χειμώνα στην περιφέρεια

Εννέα επιλεγμένες θεατρικές ομάδες, το νέο αίμα του ελληνικού θεάτρου,

με ισάριθμες επιτυχημένες παραστάσεις, που έχουν ήδη παρουσιαστεί με επιτυχία στην Αθήνα, εξορμούν το χειμώνα σε όλη την Ελλάδα, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα «Με δύναμη . στην Ελλάδα», το οποίο υποστηρίζεται από την ΟΠΑΠ Α.Ε. στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.

Το πρόγραμμα αυτό, έχει ως στόχο αφ' ενός να μηδενίσει την απόσταση της περιφέρειας από το κέντρο, παρουσιάζοντας παραστάσεις που παίζονται την ίδια στιγμή και στην Αθήνα, σε μια προσπάθεια αποκέντρωσης των πολιτιστικών δραστηριοτήτων και των νέων τάσεων και αφ' ετέρου να στηρίξει τον πολιτισμό δίνοντας τη δυνατότητα σε νέους δημιουργούς να παρουσιάσουν το έργο τους, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι όλα τα στάδια της παραγωγής.

Η ΟΠΑΠ Α.Ε. έχοντας υπ' όψιν την γενικότερη δυσχερή οικονομική κατάσταση, καλύπτει μεγάλο μέρος των εξόδων των παραστάσεων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους θεατές να τις παρακολουθήσουν με πολύ χαμηλή τιμή εισιτηρίου (10 ευρώ).

Το πρόγραμμα της περιοδείας και των εννέα ομάδων, θα διαρκέσει από τον Ιανουάριο μέχρι και το Μάιο.

Χωρίς Μουσική

Ένα ανατρεπτικό μιούζικαλ τσέπης

Όταν ξεκινούσαμε την περιπέτεια αυτής της παράστασης όλα ήταν πολύ διαφορετικά. Στην πορεία όμως των συναντήσεων και των προβών, μας δημιουργήθηκε η επιθυμία να πειραματιστούμε πάνω στη σχέση πρόζας και μουσικής. Χρησιμοποιήσαμε τα δύο υλικά ισότιμα στην κατασκευή του έργου. Έτσι εντάχθηκε ο κόσμος του καμπαρέ, των τραγουδιών και της ρυθμικής πρόζας και έτσι γεννήθηκε ένα έργο το οποίο αντιφάσκει με το όνομα του γιατί ενώ ονομάζεται Χωρίς Μουσική, η μουσική βρίσκεται στον πυρήνα του και αποτελεί κινητήρια δύναμή του. Επίσης θέλαμε να νιώσουμε τη χαρά της συλλογικής δημιουργίας τόσο στη συγγραφή του κειμένου όσο και στην εύρεση ενός αισθητικού κώδικα που να περιλαμβάνει τις ανάγκες όλων μας.

Με αφετηρία αυτές τις σκέψεις δημιουργήσαμε από κοινού μέσω αυτοσχεδιασμών την ιστορία ενός πιανίστα ο οποίος αποκόπτεται ξαφνικά, με βίαιο τρόπο από την τέχνη του και εκτοπίζεται από ένα αυταρχικό καθεστώς σε ένα ερημονήσι. ΤοΧωρίς Μουσική μιλάει για τις δυσκολίες που συναντάει ένας καλλιτέχνης στην εξάσκηση της τέχνης του, δυσκολίες που προέρχονται όχι μόνο από το εξωτερικό περιβάλλον και την πολιτική εξουσία που συχνά θέτει εμπόδια αλλά και από τις προσωπικές αντιφάσεις και ανασχέσεις του ίδιου του καλλιτέχνη.

Ακόμα, το έργο μιλάει για την αξία της μοναχικότητας και της σιωπής. Αποτραβηγμένος στο ερημονήσι, μέσα σε ένα φάρο ο πιανίστας μπορεί να ατενίσει τη ζωή του από μακριά, να κάνει την αυτοκριτική του, να βρει μια ηρεμία πρωτόγνωρη, μια διαφορετικού τύπου ισορροπία και ένα αλλόκοτο αυτοσαρκαστικό χιούμορ.

Στον αντίποδα αυτής της μοναχικότητας βρίσκεται η ίδρυση ενός υπόγειου απαγορευμένου καμπαρέ που κοροϊδεύει την πολιτική εξουσία και τραγουδάει με παιγνιώδη διάθεση τραγούδια για τη ζωή και την ελευθερία που έχουν μπει σε γύψο.

Μία λεπτή γραμμή ενώνει τους δύο κόσμους, τον πολύβουο κόσμο του καμπαρέ όπου οι μελωδίες της μπάντας και οι ομιλίες των θαμώνων μπερδεύονται γλυκά και τον σιωπηλό κόσμο του φάρου όπου ο πιανίστας αναγκάστηκε να ζει χωρίς μουσική.

Μετά από μία πετυχημένη διαδρομή, λοιπόν, που ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 2008, στη Θύρα Τέχνης και συνεχίστηκε το 2009 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, η παράσταση Χωρίς Μουσική θα επιχειρήσει αυτόν τον. σκληρό χειμώνα του 2010, να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα, για να συναντηθεί με καινούργιους φίλους, δίνοντας συνωμοτικά ραντεβού στο περιπλανώμενο καμπαρέ. με πολύ μουσική. Άλλωστε παρά τους δύσκολους καιρούς ή και κόντρα σ' αυτούς:

Περνάει ο καιρός κι η μορφή μας αλλάζει

μα το πλοίο συνεχίζει να πλέει όπως πάντα

με τραγούδια με κραυγές το πλήρωμά μας

πώς μοιάζει , με πένθιμη μπάντα.

Είναι ένα άγριο παραμύθι.

Συντελεστές

Κείμενο: Ιωάννα Αγγελίδη

Ασπασία-Μαρία Αλεξίου

Κώστας Γάκης

Γεωργία Γεωργόνη

Μαρία-Δάφνη Καμμένου

Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης

Σκηνικά - Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού

Μουσική - τραγούδια: Κώστας Γάκης

Επιμέλεια κίνησης - χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου

Διανομή: Ιωάννα Αγγελίδη

Μαρία-Δάφνη Καμμένου

Ελίτα Κουνάδη

Θανάσης Χαλκιάς

Φωτισμός - Ήχος: Δημήτρης Στίγγας

Φωτογραφίες: Κωστής Καλλιβρετάκης

Γραφίστας: Νίκος Καρανικόλας

Αφίσες - Πρόγραμμα: Θοδωρής Κουλεδάκης

Εκδόσεις Σοκολή - Κουλεδάκη

Το στόρι έχει ως εξής: Ένας πιανίστας απ'τη μια μέρα στην άλλη γίνεται φαροφύλακας. Τρεις κοπέλες του Ωδείου ανοίγουν ένα σκτεινό καμπαρέ με απαγορευμένα νούμερα. Ένα λαγωνικό της Αστυνομίας χάνει το μουστάκι του. Το φως ενός φάρου τρυπώνει σ'ένα ύποπτο υπόγειο και το παραμύθι ξεκινά...η μουσικοθεατρική παράσταση "Χωρίς μουσική". "Μα πώς είναι δυνατόν; '', θα αναρωτηθεί κανείς. Ο νεαρός ηθοποιός Κώστας Γάκης, στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, βγαίνει στη...μουσική παρανομία και αποδεικνύει επί σκηνής πως μπορεί ένα μουσικό έργο να έχει τίτλο "Χωρίς μουσική".

ΦΑΡΑΖΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, Ελεύθερος τύπος

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Η Αίγυπτος στο δρόμο της Τυνησίας


Από το site της CWI (socialistworld.net). Μετάφραση-επιμέλεια: Αλέξανδρος Πραντούνας


Η Αίγυπτος συγκλονίζεται εδώ και 10 μέρες από μια μαζική λαϊκή εξέγερση ενάντια στο 30ετες καθεστώς του προέδρου Μουμπάρακ και της κλίκας του.

Όλα ξεκίνησαν όταν στις 25/1, νεολαιίστικες οργανώσεις, εμπνευσμένες από την τυνησιακή επανάσταση, διοργάνωσαν μέσω Facebook διαδηλώσεις σε μια σειρά περιοχές της Αιγύπτου. Στις διαδηλώσεις εκείνης της μέρας συμμετείχαν συνολικά περίπου 50.000 άνθρωποι, ενώ η αστυνομία απάντησε με σκληρή καταστολή. Συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων ασφαλείας έλαβαν χώρα σε όλες τις περιοχές που υπήρχε κινητοποίηση, ενώ στο Σουέζ, δυο νέοι σκοτώθηκαν από τα πυρά της αστυνομίας.

Τα γεγονότα της 25/1, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Από την επόμενη μέρα η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο, ενώ οι διαδηλώσεις σε ολόκληρη την χώρα είναι συνεχείς. Σε μια σειρά περιπτώσεις, όπως της 27/1 στην Αλεξάνδρεια και το Σουέζ, οι διαδηλωτές ανάγκασαν τους αστυνομικούς να υποχωρήσουν και να το βάλουν στα πόδια!

Στην Αλεξάνδρεια μάλιστα, οι διαδηλωτές κατέλαβαν ένα αστυνομικό τμήμα. Την ίδια μέρα, εξοργισμένοι διαδηλωτές αποπειράθηκαν να βάλουν φωτιά στα τοπικά γραφεία του κυβερνώντος “Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος” στην πόλη Μανσούρα, με τους αστυνομικούς να σώζουν το κτήριο τελευταία στιγμή. Τις επόμενες μέρες, η εξέγερση αγκάλιασε όλο και πλατύτερα στρώματα του πληθυσμού, ενώ σε κάποιες από τις κεντρικές διαδηλώσεις στο Κάιρο, συμμετείχαν ακόμη και ορισμένοι δικαστές.

Σκληρή καταστολή

Το τρομοκρατημένο καθεστώς του Μουμπάρακ εξαπέλυσε ένα όργιο καταστολής ενάντια στους διαδηλωτές. Οι νεκροί διαδηλωτές έχουν ξεπεράσει τους 150, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε χιλιάδες. Οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν προχωρήσει επιπλέον και σε εκατοντάδες συλλήψεις διαδηλωτών. Ο Μουμπάρακ διέταξε μάλιστα τα στρατιωτικά αεροπλάνα να πραγματοποιούν εξαιρετικά χαμηλές πτήσεις πάνω από τους διαδηλωτές σε ορισμένες περιπτώσεις, προκειμένου να τους τρομάξει.

Όμως τίποτα από αυτά δεν έπιασε. Οι καταπιεσμένες αιγυπτιακές μάζες δεν φοβόντουσαν πια. Είχαν καταλάβει πόση δύναμη έχουν. Άλλωστε, τα πρόσφατα γεγονότα στην Τυνησία το καταμαρτυρούσαν. Την 1η Φεβρουαρίου, πάνω από 1εκ. διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο Κάιρο, κουρελιάζοντας κάθε προσπάθεια καταστολής του κινήματος.

Προβοκάτσιες “αλά Τυνησία”

Αντιγράφοντας τον δικτάτορα της Τυνησίας, Μπεν Άλι, ο Μουμπάρακ έφτιαξε “μεικτά σώματα” αστυνομικών με πολιτικά και εγκληματικών στοιχείων οργανωμένων από την αστυνομία που προχωρούν σε καταστροφές και ληστείες σε μια σειρά περιοχές της χώρας. Σε πολλές γειτονιές οι κάτοικοι οργανώθηκαν για να προστατευτούν φτιάχνοντας επιτροπές που αναλαμβάνουν την φύλαξη, οπλισμένες με καδρόνια και μαχαίρια.

Η αντιπολίτευση

Καμία οργανωμένη δύναμη της αντιπολίτευσης δεν έπαιξε οποιονδήποτε σημαντικό ρόλο στο ξέσπασμα της εξέγερσης. Κατόπιν εορτής, και αφού η εξέγερση είχε φουντώσει, ορισμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, όπως οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, “σύρθηκαν” να συμμετάσχουν στο κίνημα, προσπαθώντας μάλιστα να του δώσουν τα δικά τους, θρησκευτικά, χαρακτηριστικά – προσπάθεια που, προς το παρόν τουλάχιστον, έχει αποτύχει.

Στην Αίγυπτο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης που να απολαμβάνει μαζική υποστήριξη. Η μεγαλύτερη αντιπολιτευτική δύναμη είναι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, που λειτουργούν σε συνθήκες ημι-παρανομίας. Τόσο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, όσο και τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, έχουν δείξει από την αρχή ακόμα της εξέγερσης, κάθε καλή διάθεση να συνεργαστούν με τους ιμπεριαλιστές, προκειμένου να στηθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα διασφαλίσει ότι τα συμφέροντα της αιγυπτιακής άρχουσας τάξης καθώς και των πολυεθνικών που έχουν συμφέροντα στην χώρα δεν πρόκειται να θιγούν. Οι ιμπεριαλιστές, βλέποντας πως το καθεστώς Μουμπάρακ δεν έχει πια την δυνατότητα να επιβληθεί στον αιγυπτιακό λαό, ετοιμάζουν την διάδοχη λύση προκειμένου να μην βρεθούν προ απροόπτου. Ο νομπελίστας Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, εξόριστος για χρόνια από την χώρα, επέστρεψε από την Αυστρία προκειμένου να παίξει αυτό τον ρόλο. Ακόμα και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, που στα λόγια υιοθετούν μια ριζοσπαστική αντι-δυτική ισλαμική ρητορική, δήλωσαν πως εξουσιοδοτούν τον Ελ Μπαραντέι να διαπραγματευθεί με τον στρατό, προκειμένου ο Μουμπάρακ να απομακρυνθεί.

Η επόμενη μέρα

Αυτή την στιγμή, όλες οι δυνάμεις του συστήματος, τόσο στην Αίγυπτο, όσο και σε διεθνές επίπεδο, έχουν κατανοήσει πως πρέπει ο Μουμπάρακ να απομακρυνθεί άμεσα. Ακόμα και οι πιο πιστοί σύμμαχοι του Μουμπάρακ, οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, δήλωσαν πως επιθυμούν μια “ομαλή μετάβαση” καθώς και “ελεύθερες και τίμιες εκλογές”. Άλλωστε, ο Μουμπάρακ δεν έλεγχει πλέον ούτε τον στρατό, ο εκπρόσωπος τύπου του οποίου δήλωσε στις 31/1 πως δεν υπάρχει περίπτωση να χρησιμοποιηθεί βία εναντίον των διαδηλωτών και πως τα αιτήματα τους είναι “λογικά”.

Ο ίδιος ο Μουμπάρακ πάντως, δεν δείχνει να έχει πάρει το μύνημα, τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Το βράδυ της 1ης Φλεβάρη, δήλωσε πως δεν σκοπεύει να είναι ξανά υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, όμως θα ολοκληρώσει την θητεία του και δεν προτίθεται να παραιτηθεί. Αυτή η εξέλιξη περιπλέκει περισσότερο τις εξελίξεις και τις επόμενες ημέρες θα φανεί κατά πόσον αυτή η στάση του Μουμπάρακ θα οδηγήσει σε αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης και του κατεστημένου.

Την ίδια ώρα για παράδειγμα που ο στρατός κρατάει “ουδέτερη” στάση, οπλισμένοι οπαδοί του Μουμπάρακ – μεταξύ των οποίων, σύμφωνα με μαρτυρίες, και πολλοί αστυνομικοί με πολιτικά – επιτέθηκαν χτες στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου στους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές. Τουλάχιστον 7 άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια των συμπλοκών, ενώ οι οπαδοί του Μουμπάρακ επιτέθηκαν και σε πολλούς δημοσιογράφους.

Οργάνωση του μαζικού κινήματος σε λαϊκές επιτροπές

Αυτή την στιγμή, οι αιγυπτιακές μάζες έχουν μια τεράστια ευκαιρία στα χέρια τους να ξεφορτωθούν το μισητό καθεστώς του Μουμπάρακ και μαζί μ' αυτό, όλα τα δεινά που τους έχουν προκαλέσει χρόνια καταπίεσης. Για να το καταφέρουν όμως πρέπει να οργανωθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουν να βάλουν οι ίδιοι την σφραγίδα στις εξελίξεις και όχι οι ιμπεριαλιστές ή ο στρατός. Σε μια σειρά περιπτώσεις οι διαδηλωτές έχουν συμφιλιωθεί με τμήματα του στρατού. Είναι απαραίτητο να γίνει μια ανοιχτή έκκληση προς την βάση του στρατεύματος, για την δημιουργία επιτροπών βάσης μέσα στο στρατό και σύνδεσης με το κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας.

Αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος

Στις 30/1,συνδικαλιστές από διάφορους χώρους δουλειάς, προχώρησαν στην δημιουργία μια νέας «Ομοσπονδίας Αιγυπτιακών Συνδικάτων», προκειμένου να παραμεριστεί η πουλημένη φιλο-κυβερνητική Συνομοσπονδία Εργατών Αιγύπτου, που ελέγχεται από ανθρώπους του Μουμπάρακ. Οι συνδικαλιστές αυτοί, καλούν για «δημιουργία επιτροπών σε κάθε χώρο δουλειάς με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και την προκήρυξη γενικής απεργίας». Παρόλο που δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο πόσο σημαντικές είναι οι δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από αυτή την πρωτοβουλία, πρόκειται σίγουρα για σημαντική εξέλιξη. Μια καλά οργανωμένη γενική απεργία θα ήταν το τελειωτικό χτύπημα για το καθεστώς του Μουμπάρακ.

Όμως, όσο σημαντική και να είναι η απομάκρυνση του Μουμπάρακ για τους Αιγύπτιους εργαζόμενους και νεολαίους, δεν είναι από μόνη της αρκετή για να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις ελπίδες τους για μια καλύτερη ζωή. Αυτό που χρειάζεται για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, είναι ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα εθνικοποίησης όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων και του τραπεζικού τομέα, κάτω από δημοκρατικό έλεγχο των εργαζομένων, προκειμένου να μπουν οι βάσεις για να χρησιμοποιηθεί ο πλούτος της χώρας για την ικανοποίηση των αναγκών της πλειοψηφίας, και όχι της άρχουσας τάξης (με τον Μουμπάρακ ή χωρίς).

Αυτή η δυνατότητα, για κατάκτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, δεν υπάρχει μόνο στην Αίγυπτο, αλλά σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Η επανάσταση στην Τυνησία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου με απρόβλεπτες συνέπειες. Αυτή την στιγμή υπάρχουν σημαντικές κινητοποιήσεις σε μια σειρά χώρες της περιοχής (Ιορδανία, Υεμένη, Λιβύη, Σουδάν, Συρία κ.α.). Το ένα καθεστώς μετά το άλλο, αναγκάζεται να κάνει παραχωρήσεις – ιδιαίτερα όσον αφορά τις τιμές των τροφίμων - ακριβώς επειδή στις τάξεις τους επικρατεί φόβος. Είναι ξεκάθαρο πως οι συνέπειες της τυνησιακής επανάστασης δεν έχουν φανεί ακόμα στο σύνολο τους.


To κείμενο αποτελεί ανάρτηση στο http://www.xekinima.org/arthra/view/article/i-aigyptos-sto-dromo-tis-tynisias/ .