«Την Αγαπήσαμαν και ‘μεις»

Στην πόλη μας στις 15 Φεβρουαρίου στο κάστρο του Αγίου Ανδρέα, σ’ ένα ζεστό θεατρικό χώρο διαμορφωμένο από τους ίδιους τους συντελεστές της παράστασης, το θεατρικό εργαστήριο Πρέβεζας ανέβασε την παράσταση « Την αγαπήσαμαν και μείς». Την «βιογραφία» μιας εποχής και μιας κοινωνίας βασισμένης στην πραγματικότητα επιχειρεί η κα Γεωργία Σκοπούλη και παρουσιάζει στο βιβλίο της με τίτλο «Αυτές που έγιναν ένα με την γη» ένα μέρος του οποίου σκηνοθέτησε η κα Λίλη Σακκά. Ένα έργο που πρωταγωνιστεί η Βασίλω και εκπροσωπεύει όλες τις γυναίκες της Ηπείρου. Διηγείται τον γάμο της και κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν, αναμοχλεύει μνήμες και υπενθυμίζει σε όλους εμάς αυτά τα δύσκολα  χρόνια του πολέμου, της μετανάστευσης, της φτώχειας, καθώς και αντιλήψεις που επικρατούσαν στην κοινωνία της εποχής εκείνης.  Μέσα από τα μάτια της Βασίλως, συνειδητοποιούμε τον πόνο της γυναίκας, που βέβαια ήταν υποβαθμισμένος, τα καθήκοντα της και τα περιορισμένα δικαιώματα της αφού δεν είχε ελεύθερη βούληση και δεν μπορούσε να πάρει πρωτοβουλίες. Μέσα από τα μάτια εκείνης της γυναίκας, γίνονται φανερές σε όλους μας οι κακουχίες ,η ανέχεια, τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν  και ειδικά την εποχή του πολέμου.
Μέσα από το απλό σκηνικό και την λιτότητα των κουστουμιών, των οποίων η συμβολή ήταν ουσιαστική, αποδίδεται με σαφήνεια και ακρίβεια η ένδεια που χαρακτήριζε την εποχή εκείνη. Παρόλα αυτά οι γυναίκες αυτές κατάφεραν να ορθοποδήσουν και να κοιτάξουν κατάματα την ζωή. Οι ηθοποιοί κύριοι παράγοντες της θεατρικής παράστασης μας μετέφεραν στην εποχή εκείνη. Οι μονόλογοι τους καθήλωσαν και ευαισθητοποίησαν όλους τους θεατές. Με ύφος οικείο και γλώσσα απλή ζωντανή, άμεση και διανθισμένη με τοπικά ιδιώματα κατάφεραν να εισάγουν το κοινό στην υπόθεση του έργου. Ήταν προφανής η άψογη συνεργασία τους αφού δούλεψαν σαν μια φιλική ομάδα χωρίς βεντετισμούς και διακρίσεις. Από την μεριά της η κα Σακκά ¨υπέταξε¨  τους ερμηνευτές σε ένα ενιαίο σύνολο και σκηνοθέτησε με δεξιοτεχνία και συνεπεία την παράσταση σεβόμενη το έργο και το κοινό. Ήταν πραγματικά τέτοιο το μεράκι και τόσο συνειδητή η δουλειά όλων των παραγόντων που δημιούργησε ευφορία στο κοινό. Σε αυτό συντέλεσε και η ωραία μουσική με το παραδοσιακό κλαρίνο η οποία συνόδευε το κινησιακό μέρος της παράστασης. Η ζωντάνια, η ροή, ο ρυθμός και οι εναλλαγές συνεπήραν το κοινό.
Το θετικό αυτό αποτέλεσμα, ας μην ξεχνάμε, οφείλεται και στην τεράστια θέληση όλων αυτών των παραγόντων, οι οποίοι προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν τον στόχο τους και να φτάσουν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Υπερέβησαν τους εαυτούς τους και προκάλεσαν πρωτόγνωρα συναισθήματα στους θεατές. Είναι ιδιαίτερα θετικό το ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μας υπενθυμίζουν την μεγάλη αξία της τέχνης, ιδιαίτερα στην εποχή μας που έχουμε απομακρυνθεί από αυτήν.

Σοφία Παπανικολάου