Sparrow village-Το χωριό της ελπίδας

Πώς θα μας φαινόταν ένα άρθρο με θέμα “ιστορίες ζωής με τον HIV”;
Μάλλον βαρύ. Είναι βαριά λοιπόν η πραγματικότητα στη Ν. Αφρική, όπου ένας στους τρεις κατοίκους είναι οροθετικός! Το χωριό των σπουργιτιών, λίγα χιλιόμετρα από το Γιοχάνεσμπουργκ, είναι η προτελευταία τους κατοικία. Θα περίμενε κανείς πώς μυρίζει θάνατο. Μυρίζει, όμως, ζωή…
Το καταστατικό του χωριού είναι σαφές. Για να γίνεις δεκτός πρέπει να είσαι στο τελικό στάδιο του AIDS, δηλαδή να μην σου μένουν περισσότερο από τρεις μήνες ζωής. Η κυβέρνηση της χώρας αλλά και η τοπική κοινωνία προσπαθούν να ξεχάσουν την ύπαρξη του. Οι άρρωστοι ,όμως, εκεί αισθάνονται τυχεροί, γιατί ξέρουν πως θα πεθάνουν σε ένα κλίμα αγάπης και αξιοπρέπειας.
Εάν στη Δύση έχει περάσει η λανθασμένη άποψη πως ο ιός χτυπάει μόνο τους ομοφυλόφιλους, στη Ν. Αφρική ο ιός χτυπάει τις γυναίκες και τα παιδιά τους :σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη χώρα, το 61% με HIV είναι γυναίκες. Αυτό έχει να κάνει με την κουλτούρα της χώρας.
Κάθε 22 δευτερόλεπτα γίνεται ένας βιασμός. Ούτε ένας στους εκατό δεν καταγγέλλεται στην αστυνομία. Το πιο φοβερό όμως είναι οι βιασμοί παιδιών. Οι μάγοι εκεί λένε στους φορείς ότι μπορούν να γιατρευτούν αν κάνουν έρωτα με παρθένα. Μόνο σε έναν χρόνο βιάστηκαν 20.000 παιδιά.
Το χωριό ιδρύθηκε πριν από 16 χρόνια από την αιδεσιμότατη Κορίν, που είναι και νοσοκόμα. Η ίδια λέει πως ο HIV δεν είναι θανατηφόρος, πως μπορείς να ζήσεις μία καλή ζωή με τον ιό και να πεθάνεις σε βαθιά γήρας από κάτι άλλο. Τα λόγια της εντυπωσιάζουν: «Τι θέλετε να σας πω: Ότι το σεξ είναι κακό πράγμα και ο ιός η τιμωρία του: Η αμορφωσιά είναι κακό πράγμα, η κοινωνική αδικία είναι κακό πράγμα. Και θα έρθει η τιμωρία τους!»
Υπάρχουν πολλές γεννήσεις στο χωριό και πολλοί εθελοντές αναλαμβάνουν την ανατροφή των νεογέννητων παιδιών.
Μία εθελόντρια συγκλονίζει με τα παρακάτω λόγια. «Κανένας δεν είναι άρρωστος, κανένας δεν πεθαίνει εδώ. Απλώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια ιδιαίτερη κατάσταση και μαθαίνουν να ζουν μ’ αυτήν. Η ζωή είναι αγώνας κι αξίζει να την ζήσεις ακόμη κ αν δεν σου έμεινε ούτε πατέρας, ούτε μάνα, ούτε τίποτα. Η ζωή είναι δώρο. Χαμογέλα, εμπρός!»

Πηγή: Περιοδικό Ε
Ευαγγελία Αντωνίου