A Night To Remember...

Αυτή τη στιγμή-> Ημέρα: Τετάρτη, Ημερομηνία: 9-07-2009, Ώρα 00.15

Μπόρεί να έχουν περάσει περίπου 47 ώρες, αλλα όλα αυτά που ζήσαμε το Βράδυ της Δευτέρας μένουν σαν ανάμνηση στο μυαλό μου, τόσο φρέσκια, που δεν μπορεί να φύγει απ' το μυαλό μου...

Περίπου αυτήν την ώρα πρίν απο δυο μέρες λοιπόν αποχωρούσαμε απο το Γήπεδο Καραισκάκη, εκστασιασμενοι και μεθυσμένοι απο 4 περίπου ώρες συνεχόμενου χοροπηδητού, τραγουδιού και σπρωξίματος...

Ό φίλος μου ο Δημήτρης πρώτος με είχε ειδοποιήσει για τη συναυλία αυτή, πρίν ανακοινωθεί επίσημα, που είχε πληροφορηθεί απο "έγκυρες πηγές", όπως ο ίδιος μπόρεσε ίσα ίσα να ψελίσει μέσα στην "τρέλα" του και τη χαρά του απ' το νέο που είχε φτάσει στα αυτιά του... Την κατάσταση αυτή κατάφερε να την μεταδόσει και σε μένα...
Μόλις το άκουσα, ένας κόμπος με έπιασε στο στομάχι. Ήταν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει...
Ο Βασίλης Παπακωσταντίνου και Scorions θα βρίσκονταν μαζί στην ίδια σκηνή, κάτι που πολλοι το είχαν ονειρευτεί μα κανένας δεν το είχε ξαναζήσει....

Κλείνοντας το εισιτήριο, υπήρξε ο φόβος για το ενδεχόμενο αποτυχίας της συναυλίας...

Αντίθετα, η συναυλία ήταν μία απτις καλύτερες που έχουν γίνει επι ελληνικού εδάφους...

40.000 κόσμος συγκεντρώθηκε στο Γήμεδο του Φαλήρου και γέμισε τις κερκίδες και την αρένα με την παρουσία του, τα χειροκροτήματά του και τις φωνές του!

Στην αρχή της βραδυάς (περίπου στις 7.00) εμφανίστηκαν οι Spittfire. Ένα ελληνικό αλλα αγγλόφωνο σχήμα. Ήταν πάρα πολύ καλά δουλεμένη μπάντα, με μακροχρόνια παρουσία στην ελληνική ρόκ σκηνή. Η φωνή του τραγουδιστή ήταν εκείνη η οποία έκανε την διαφορά παρ' όλα αυτά. Πολυ καλοί μουσικοί, αλλα η φωνή με έκανε να θυμηθώ έναν μεγάλο, ξένο τραγουδιστή, τον Bruce Dickinson. Βιμπράτο, έκταση, γυρίσματα και πολλά άλλα σε συνδυασμό με τα πολύ ωραία, καινούρια και παλιότερα κομμάτια, μας έβαλαν στο κλίμα της Βραδιάς...
Eντύπωση έκανε το τραγούδι τους: "Macedonia". Ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε απο το ίδιο το συγκρότημα στις αρχες της 10ετίας του '90 και μιλά για τα "πάθη" και τα βάσανα της Μακεδονίας...

Το φώς της μέρας δεν έλεγε να πέσει...

Στην αναμονή μας να εμφανιστεί ο "Βασίλης" ελπίζαμε και παρακαλούσαμε τους ουρανούς να δώσουν και σε 'μας ένα δροσερό αεράκι. Στα 3 μέτρα πλέον απο τη σκηνή, ανάμμεσα σε χιλιάδες άλλους, στριμωγμένοι και ιδρωμένοι, περιμέναμε....

Και ο πρώτος ήχος της κιθάρας του Χριστόφορου ακούστηκε και μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς άρχισαν να παιζουν ένα ορχηστρικό κομμάτι...

Μετά απο λίγο, ο Βασίλης, που περιμέναμε, εμφανίστηκε με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, και μας ευχήθηκε "Χρόνια Πολλα" τραγουδιστά...
Ακολούθησαν τόσα πολλά, όπως το Βικτώρια, ο Κουρσάρος, η τυφλόμυγα, Το κάράβι, Σ'ακολουθ'ω, Να κοιμηθούμε αγκαλιά και πολλά άλλα...
Μαζί τραγουδούσαμε και όλοι απο κάτω, και οι φωνές όλων αυτών των δεκάδων χιλιάδων θεατών ενώνονταν και ξεπερνούσαν σε ένταση αυτή του Βασίλη, ώσπου σταματούσε να τραγουδάει και έδινε την σκυταλη σε μας, να τραγουδήσουμε τα ρεφραίν που όλοι αγαπήσαμε. Στίχοι με τους οποίους αγαπήσαμε, αγαπηθήκαμε, τσακωθήκαμε, νευριάσαμε, συγκινηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, μεθύσαμε...
Κάτω απο το φώς του φεγγαριού που πια είχε κάνει την εμφάνισή του, ο Βασίλης, μας χάλασε το χατίρι να τραγουδήσει το "Πρέβεζα", παρά τις επίμονες φωνές μας, αλλα παρ' όλα αυτά, όλα αυτά που μας πρόσεφερε πραγματικά μας γέμισαν...

Τελευταίοι, οι Σκορπιοί...
Ίσως τα λόγια να είναι περιττά. Έχοντας πια μέτρο σύκρισης, απο τη στιγμή που τους είχα ξαναακούσει ζωντανά στην Γερμανία, μπορώ να πώ οτι έδωσαν όλο τους τον εαυτό. ένα μεγάλο reunion: Στις κιθάρες Jabs, R. Schenker, M.Schenker, Uli J. Roth και στα τύμπανα: J. Kottak, Η γυναίκα του Athena και Herman...

Τρομερή ενέργεια, πάθος και τρέλα, παίρνοντας δύναμη απ' τις ανατριχιαστικές φωνές και χειροκροτήματα του κόσμου που ήταν μέσα στο γήπεδο...

Τα λόγια είναι λίγα για να περιγραφούν αυτές οι στιγμές.

Στο όνο που ελπίζουμε όλοι μας είναι συντομα να δούμε ένα DVD με εκείνη την τρομερή νύχτα στο Φάληρο. Γιατί αυτή η νύχτα, δεν πρέπει να μείνει μόνο στη δική μας σκέψη, Πρέπει και οι επόμενες γενιές να έχουν την δυνατότητα να δούν αυτό το γεγονός που έκανε το Καραισκάκη να είναι ασφυκτικά γεμάτο και που νόμιζες οτι θα έσκαγε απο το πάθος του κόσμου.

Σίγουρα "A Night to Remember".........
Γιώργος Λάμπρου