Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Τα «μαύρα κατάστιχα» της πυρκαγιάς

Με δάκρυα στα μάτια κοιτούν οι κάτοικοι της Αθήνας τον καρβουνιασμένο κεντρικό πνεύμονα πρασίνου στην βορειοανατολική Αττική. Με περισσότερα δάκρυα αναλογίζονται την επικείμενη καταστροφή μιας περιοχής που ούτε λίγο ούτε πολύ πρόκειται να τσιμεντωθεί και να μεγαλώσει το κύμα που παρασέρνει το πράσινο στη νέα μόδα του γκρι.

Με μαύρο αντικαταστάθηκε το παλιό τους στέκι. Πουλιά, ζώα ακόμη και άνθρωποι έχασαν μια από τις λίγες- μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών μας- φλέβες γαλήνης και ηρεμίας. Περιμένουν καρτερικά για το νέο νομοσχέδιο, όπου οι περιοχές αυτές θα δώσουν το πρόσφορο έδαφος για μια νέα τσιμεντούπολη υπό το πρίσμα μιας νέας επέκτασης της Αθήνας στην παραέξω περιοχή, όπου θα στεγαστούν περίπου 8.000.000 άνθρωποι.

Αξιοποίηση σου λένε; Μην τους ακούς! Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος. Με νέες εμπρηστικές επιθέσεις οδηγήθηκαν οι κάτοικοι μιας ολόκληρης περιοχής σε μια κατάσταση οδυνηρή. Για άλλους κερδοσκοπική. Πόσα αυθαίρετα θα ξαναχτιστούν; Λίγα ο ένας, λίγα ο άλλος. Πάλι κάτι έγινε…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα δέντρα που ετοιμάζει ο ΣΚΑΙ θα μείνουν στις αποθήκες του. Σας πρόλαβαν και σας… Ήρθε η συζήτηση για την αξιοποίηση του κενού χώρου. Και τι άραγε θα αλλάξει; Αναδάσωση πάντως δε φαίνεται στον ορίζοντα…

Κι αυτό γιατί για άλλη μια φορά μας άφησαν άναυδους με την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς. Τρέχει η πυροσβεστική και δε φτάνει… Τρέχει ο Καραμανλής και δε φτάνει… Λεφτά ψάχνουν και δεν τους φτάνουν…

Και εδώ έρχεται το ερώτημα, που αποδεικνύει ίσως και τον εγωισμό της Ελλάδας: γιατί η πυροσβεστική απέρριψε τη βοήθεια του Στρατού στην πιο κρίσιμη για την Ελλάδα στιγμή, όταν ο κόσμος πάλευε με τις τύψεις για τις χαμένες περιουσίες στο όνομα του χρήματος και του κέρδους;

Για άλλη μια φορά το κέρδος, που όλα ορίζει στη σημερινή εποχή. Τέρμα πια αυτό που πιστεύαμε παλιότερα ότι η αγάπη όλα τα ορίζει. Ψεύτικες λέξεις για έναν ψεύτικο κόσμο, γεμάτο κρίματα και αμαρτίες που ποτέ δεν παύουν να μας τιμωρούν.

Και τελικά κατέφθασε και η βοήθεια. Μάνα εξ ουρανού… ήρθε και η αεροπορική αποστολή της Γαλλίας αργοπορημένη, αλλά με μεγάλες υποσχέσεις. Συνέτειναν και αυτοί στον έλεγχο και την κατάσβεση της πύρινης λαίλαπας που επρόκειτο να κατακαύσει ολόκληρη την περιοχή και να συνεχίσει μέχρι και το εσωτερικό της Αθήνας. Οι προσπάθειες όμως των πυροσβεστών έδωσαν το τελικό αποτέλεσμα μιας επικείμενης καταστροφής: η φωτιά τέθηκε υπό τον έλεγχό τους και θεωρήθηκε θέμα λήξαν.

Το μόνο που μένει είναι να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου σε όλες τις οικογένειες που πλήγηκαν από την πυρκαγιά και να ευχηθώ γρήγορη ψυχική και σωματική ανάρρωση στους πυρόπληκτους.

Του Σπύρου Μπαλέσια.