Κάτι γίνεται εδώ...- Τεύχος 2ο

Καθημερινά ακούγεται συχνά από τα στόματα πολλών μια από τις πιο στερεότυπες, ίσως, φράσεις: <<Τα παιδιά είναι το μέλλον!>>. Τραγική ειρωνεία! Γιατί; Μα θεωρούν εμάς το μέλλον ενώ εμείς γνωρίζουμε, βλέπουμε, νιώθουμε πως δε θα υπάρξει μέλλον για μας… Θα υπάρξει απλά ένα ανακατασκευασμένο, ένα ανακαινισμένο παρόν… Ίσως ακούγεται τραγικό, αλλά στο δικό μας μυαλό δε θα είμαστε απλά <<η γενιά των 700 ευρώ>>, θα είμαστε η γενιά της ατέλειωτης προσπάθειας χωρίς αντίκρισμα… Δε θα είμαστε <<η γενιά του φραπέ>>, αλλά η γενιά που θα ρουφάνε τα όνειρά της σαν φραπέ… Κοπιάζουμε καθημερινά, αγανακτούμε καθημερινά, απογοητευόμαστε καθημερινά, εξαντλούμαστε ψυχικά καθημερινά. Και μας βλέπουν, το καταλαβαίνουν όλοι!...
Ευτυχώς, όμως, εμείς έχουμε όρεξη για προσπάθεια, δε μοιράζουμε καλαμάκια πολύ εύκολα και έχουμε αποθέματα που αντλούμε από πηγές άγνωστες και απρόσιτες στους πολλούς. Πηγές όπως η μουσική, το βιβλίο, το θέατρο μας θυμίζουν συνεχώς πως υπάρχουν κι άλλα πράγματα πιο πέρα από εδώ… Πως πρέπει να ανοίξουμε το παράθυρο, να αρπάξουμε και να βάλουμε μέσα τη ζωή!!! Πάντα θα αγωνιζόμαστε για να υπάρξει έστω η προοπτική, η ιδέα του μέλλοντος… Εμείς εδώ θα είμαστε. Από τους υπόλοιπους θέλουμε απλά να το πιστεύουν κάθε φορά που θα ισχυρίζονται πως << οι νέοι είναι το μέλλον>>…

Ελένη Ανδρέου