Χοροθέατρο «Άνεμος»

Έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε που συγκροτήθηκε η ομάδα του χοροθεάτρου «Άνεμος». Μια ομάδα που αποτελείται από 20 μέλη, μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Βέβαια η δημιουργία του Χοροθεάτρου δεν θα ήταν εφικτή αν δεν υπήρχε και κάποιος που να μας καθοδηγεί, να μας κατευθύνει σωστά, να αποτελεί πυξίδα και οδοιπόρο της ομάδας όχι μόνο για την διεκπεραίωση των χορογραφιών και παραστάσεων, αλλά και της ζωής μας, η κα Ηώ Παπαγεωργίου, η οποία εργάζεται αφιλοκερδώς. Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι η ομάδα μας είναι ανεξάρτητη από πολιτιστικούς συλλόγους καθώς και από προσωπικά συμφέροντα και οικονομικά οφέλη.

Αρχικά πρέπει να σας εισάγω στο πνεύμα του χοροθεάτρου και αυτό θα γίνει αφού σας εξηγήσω τι είναι. Είναι, λοιπόν, ένα σκηνικό έργο κατά το οποίο οι υποκριτές εκφράζουν αισθήματα και πάθη με ορχηστρικά βήματα και σχήματα με συνοδεία μουσικής. Από το χρόνο δημιουργίας της ομάδας μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί παραστάσεις που σκοπός τους δεν είναι να επιδειχθούν οι χορευτικές μας ικανότητες ή τα κοστούμια, αφού δεν είμαστε επαγγελματίες χορευτές και ασχολούμαστε ερασιτεχνικά, αλλά να αφουγκραστούμε τον παλμό της κοινωνίας, να αγγίξουμε θέματα μείζονα που πολιορκούν την καθημερινότητα μας. Έτσι η πρώτη μας παράσταση με τίτλο «Εφιάλτες», μας υπενθυμίζει πως στην ζωή μας δεν είναι όλα ρόδινα. Καλό είναι να μην ξεχνάμε πως υπάρχει και το καλό και το κακό και πως αποτελούν δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Στην συνέχεια ακολούθησαν οι «Γυναίκες», που σκοπό είχαν να ξαναφέρουν στην μνήμη μας το ρόλο της γυναίκας μετά από την Μικρασιατική καταστροφή μέχρι σήμερα. Έπειτα, ένα όνομα «Μυρτώ» ήταν αρκετό για να μας ανοίξει τα μάτια, να μας κινητοποιήσει, να μας ευαισθητοποιήσει στο θέμα των παιδιών με ειδικές ικανότητες. Ήταν η μόνη φορά που λάβαμε έσοδα τα οποία όμως διαθέσαμε στα Α.Μ.Ε.Α. Δεν μπορούσαμε όμως να μην δώσουμε το παρόν μας την παγκόσμια ημέρα κατά τον ναρκωτικών, 27 Ιουνίου, παρουσιάζοντας χορογραφίες που σκοπό είχαν να αφυπνίσουν και να δραστηριοποιήσουν όλους μας, εφόσον τα ναρκωτικά αποτελούν μάστιγα της εποχής μας και συναντώνται ιδιαίτερα στην νέα γενιά. Ας μην αφήσω παραπονεμένη και την παράσταση μας «Μήδεια» όχι σε μορφή τραγωδίας αλλά παρωδίας. Θέλαμε να βγάλουμε στο προσκήνιο λάθη μας που συνέβησαν κατά την διάρκεια προηγούμενων παραστάσεων, αλλά και να τονίσουμε πως κανένας μας δεν είναι τέλειος και αψεγάδιαστος. Και φτάνουμε στον Απρίλη του 2009 με την παράσταση μας με τίτλο «Πόσες αλήθειες αντέχει ένα ψέμα;» Άραγε πόσες; Πόσες αυτοκτονίες παιδιών αντέχει μια κοινωνία; Έχετε αναρωτηθεί; Ας μάθουμε.

Αλλά για να μην πολυλογώ είναι ενθαρρυντικό το ότι μια επαρχιακή πόλη σαν την Πρέβεζα αποδέχεται μια ομάδα παιδιών που θίγουν τέτοια ζητήματα. Το πιο σημαντικό για εμάς δεν είναι να κάνουμε το τέλειο κουντεπιέ αλλά το να εκφράσουμε και να εξωτερικεύσουμε τα συναισθήματα μας, να έρθουμε ο ένας πιο κοντά με τον άλλον, να μάθουμε να ενδιαφερόμαστε για τους συνανθρώπους μας και να μην προτάσσουμε το «εγώ» μας. Επιδιώκουμε να αναθεωρούμε ορισμένες τοποθετήσεις μας ώστε να δημιουργήσουμε έναν άλλον τύπο ανθρώπου, πιο ισορροπημένο και πολυδιάστατο, πιο ανθρώπινο. Ξέρω, όλα αυτά ακούγονται θεωρητικά και είναι δύσκολο να κατακτηθούν αλλά μια προσπάθεια δεν μπορούμε να κάνουμε;;;

Παπανικολάου Σοφία