Τον ποιητή της Ρωμιοσύνης τιμά φέτος όλη η Ελλάδα, αφού το 2009 έχει ανακηρυχθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού «Έτος Γιάννη Ρίτσου», με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή. Το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα για τη διοργάνωση πλήθους εκδηλώσεων και αφιερωμάτων στον μεγάλο ποιητή, που εκατό χρόνια μετά τη γέννησή του φαίνεται να συγκινεί ακόμη και να εμπνέει τις παλιές αλλά και τις νεότερες γενιές. Για την ποιητική του προσφορά τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις στον ελλαδικό και διεθνή χώρο. Ο Ρίτσος αντλεί την έμπνευση και τα θέματά του από την παιδική και εφηβική του ηλικία, από την παράδοση και από τους κοινωνικούς αγώνες.
Το “ Πρωινό Άστρο ’’ είναι το ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για το κοριτσάκι του, όταν έγινε πατέρας. Είναι το ποίημα της πατρικής στοργής και της λυρικής φαντασίας:
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν τον ύπνο σου.
Κοιμήσου,
να μεγαλώσεις γρήγορα.
Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,
κι έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κοιμήσου.
Κοιμήσου, κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος.
Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς
μακρύς, μακρύς ο δρόμος.
Τα δέντρα ανθίζουν,
δεν ξέρουν γιατί,
Ανθίζουν.
Τα λουλούδια δε νοιάζονται
να γίνουν καρποί,
γίνονται καρποί.
Κι εγώ τραγουδάω,
δεν ξέρω γιατί,
τραγουδάω.
Έχω ένα κοριτσάκι,
έχω ένα κοριτσάκι.
Είμαι ένα δέντρο μες στη μέση του
του ουρανού.
Κράτησέ με, κοριτσάκι,
με παίρνει ο αέρας
πάνω απ’ τα βουνά
ψηλά, ψηλά,
γαλανά φτερά,
μια θάλασσα φτερά
η χαρά.
Κράτησέ με.
Μονάχα το χαμόγελό σου
ένας ρόδινος κρίκος να πιαστώ.
Κράτησέ με.
Μια κίνηση
του τρυφερού χεριού σου
έσβησε μεμιάς όλο το μαύρο.
Έτσι παιδί μου με έκανες, παιδί μου,
πώς θα τα βγάλω πέρα από τους ίσκιους
που στέκουν και παραμονεύουν
πίσω από το ανθισμένο σου χαμόγελο;
Γιατί δεν είναι, κοριτσάκι,
να μάθεις μόνο εκείνο που είσαι
εκείνο που έχεις γίνει,
είναι να γίνεις
ό,τι σου λέει
κι ο ρόδινος καρπός που πέφτει
κι η μακρινή σελήνη
στον κοντινό καθρέφτη.
Άλλη χαρά
δεν είναι πιο μεγάλη
απ΄ τη χαρά που δίνεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου