Αυθεντικά, ειλικρινή και γεμάτο αθωότητα...Μόνο κατ΄ αυτό τον τρόπο θα μπορούσα να περιγράψω λόγια και σκέψεις,που αναβλύζουν από την καρδούλα ενός παιδιού.Γι΄ αυτό ακριβώς τον λόγο αποφάσισα σε αυτό το τεύχος να παραμερίσω τις δικές μου απόψεις και να δώσω τη σκυτάλη σε ένα παιδί τρίτης δημοτικού.Είναι μία μικρή εξομολόγηση, σκέψεις απλοϊκές, διόλου περίπλοκες ούτε σύνθετα διατυπωμένες.Όπως ακριβώς αρμόζουν σε ένα παιδί.Μας ενημερώνει ,λοιπόν, αυτή η μαθήτρια για το πως αντιλαμβάνεται μία ζωή που για αυτή τώρα έχει αρχίσει να πλάθεται. Διατυπώνει παράλληλα όμως και παράπονα...πολλά παράπονα...
"Δεν έχω χρόνο.Δεν έχω χρόνο να παίζω, δεν έχω χρόνο να διασκεδάζω, δεν έχω χρόνο για τίποτα. Μόνο διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα. Θέλω να έχω αρκετό χρόνο για να παίζω με τους φίλους μου και πάνω από όλα να είμαι χαρούμενη!
Οι μεγάλοι. Οι μεγάλοι είναι αηδία.Δεν μου αρέσουν γιατί είναι μεγάλοι και ένας μεγάλος δεν μπορεί να κάνει τίποτα όπως ένας μικρός. Τα παιδιά μπορούν να κάνουν τα πάντα, όπως να παίζουν. Οι μεγάλοι όμως είναι βαρετοί και μόνο βαρετοί. Δεν μας καταλαβαίνουν και ξεχνάνε ότι ήταν και αυτοί κάποτε παιδιά και ήθελαν να παίζουν όπως εμείς τώρα.
Εύχομαι ,όμως, εμείς τα παιδιά στο μέλλον να έχουμε μεγαλύτερη χαρά από ότι τώρα και σε αυτό να μας βοηθήσουν και οι μεγάλοι!"
Αυτή η μικρή μαθήτρια γράφει ότι ακριβώς της υπαγορεύει η φαντασία της.Και όμως τα λόγια της διδάσκουν...
Eλένη Γεωργίου
1 σχόλια:
"Μεγάλος άνθρωπος είναι εκείνος που δεν έχει χάσει την παιδική του ψυχή."
Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια, είναι μια κινέζικη σοφία που διαμορφώθηκε στο πέρας χιλιάδων ετών. Θα την σχολιάσω με συντομία, αφού κάτι εκτενέστερο θα ήταν περιττό.
Κάθε στάδιο της ζωής μας υπάρχει για να εξυπηρετήσει ένα συγκεκριμένο στόχο. Αποκτούνται εμπειρίες που στο τέλος σχηματίζουν μια προσωπικότητα. Όταν οι εμπειρίες αποκτηθούν σε σωστή σειρά δημιουργείται και μια σωστή προσωπικότητα, που μπορεί να εξελιχθεί σε ισχυρή προσωπικότητα, το "Μεγάλο Άνθρωπο" (πνευματικά μεγάλο, όχι ηλικιακά). Όμως, όταν χάνεται η παιδική ηλικία χάνεται ένα τμήμα της ζωής..., αφήνοντας ένα κενό..., που αφήνει απωθημένα..., και μια ζωή που κυνηγάει αυτό που έχει χαθεί...
Τη συσχέτιση με το άρθρο την αφήνω για εσάς…
Δημοσίευση σχολίου