Η πόρτα.. κλειστή για το μέλλον. Αλήθεια, ποιος έχει προσπαθήσει να ανοίξει αυτή την πόρτα? Ποιος έχει αναζητήσει το δικό του ταξίδι και δεν το έχει βρει? Μήπως είναι κρυμμένο? Μήπως για κάποιο λόγο μας στερείται? Η μήπως δεν υπάρχει?... Και όμως κάπου στην εκεί έξω ζούγκλα βρίσκεται αρκεί να αποβούμε σε αυτό με κατάλληλο προσανατολισμό στρέφοντας το πνεύμα σε νέα ερεθίσματα πνευματικής αναζήτησης, ενδοσκόπησης και αυτοστοχασμού! Εμείς οι μαθητές πρέπει να πάψουμε να είμαστε αυτοί που πέφτουν στην κρεατομηχανή και βγαίνουν κιμάς! Βομβαρδισμένοι από συγκεχυμένα, αδιέξοδα μηνύματα, εγκλωβισμένοι από πλήθος κοινωνικών προτύπων που μας θέλουν στρατιωτάκια με αυτοτελή σκοπό την επαγγελματική αποκατάσταση που συντελεί στην πνευματική μονομέρεια και αποτελώντας τα θύματα μιας κοινωνίας στην οποία δεσπόζει η χρησιμοθηρική αντίληψη της ζωης στερούμαστε την ψυχική μας ισορροπία. Διαρκώς μέσα μας αναβλύζει η ακράδαντη επιθυμία για μια στιγμή που θα μας ανήκει, την δική μας στιγμή που θα την εκμεταλλευτούμε όπως εμείς θεωρούμε κατάλληλα ώστε να εξευγενιστεί η ψυχή μας και να επέλθει η ελευθερία που θα χαλυβδώσει τον χαρακτήρα μας. Ας σταματήσουμε εδώ και τώρα να είμαστε τα πιόνια του παιχνιδιού που το έχουν στήσει οι «μεγάλοι» και οι «δυνατοί»! ας διεκδικήσουμε αυτό το ταξίδι, μονό μια φορά θα έχουμε την ευκαιρία να το ζήσουμε! Ας τα καταφέρουμε να είμαστε εμείς η ανεμώνη που θα ανθίσει στην έρημο.!!! Λοιπόν, εσείς την βρήκατε την πυξίδα σας??
Ειρήνη Χρήστου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου